Jullie weten wellicht dat ik sinds mei vorige jaar getackeld ben door een burn-out.
Wat een ingewikkeld proces is dat zeg. Lastig, niet meetbaar, je voelt je bezwaard, je herkent jezelf niet en de energie is ver te zoeken. Ik merk bij mezelf dat ik vooral ook op zoek ga naar de momenten en de manieren om even op te laden. Wat geeft mij weer energie en vooral hoe kan ik die momenten van opladen zelf creëren. Soms kom je dan op een rare manier in aanraking met “oplossingen”.
Zo ging ik boodschappen doen. Eigenlijk vind ik dat een leuke bezigheid! Heerlijk met een goed recept in het hoofd op stap en mooie ingrediënten scoren. Echter sinds ik dus een totale energie lekkage heb, is het boodschappen doen een crime voor me. Nu moet ik me er echt toe zetten en ga ik even snel aan het einde van de dag op pad….wat ga ik eten, boodschappenbriefje vergeten, overal trek in. Toen ik, enige weken geleden, bij onze plaatselijke supermarkt het parkeerterrein op reed viel mijn oog er op…. “Hier is uw oplaadpunt”.
Whowww, ik moest werkelijk mezelf inhouden om niet stiekem even daar bij dat groene stopcontact…. dat zou nog eens een sublieme oplossing zijn voor je energieprobleem zeg! Natuurlijk is het bedoeld voor stille, niet hoorbare auto’s. Ik kon het echter niet laten om te denken: “ohhhh, dat lijkt mij nou toch heerlijk…. Even jezelf als mens aan een oplaadpunt hangen en na een kwartiertje…. floep… daar gaan we weer.”
Bij mij is het nu soms gewoonweg chaos. In m’n hoofd, op m’n buro, om me heen (volgens mijn zoon vooral naar mijn idee!), in de keuken. Het maakt niet uit waar. Die chaos kan dan op allerlei manieren en niveau’s weer invloed hebben op mijn gevoel. Inmiddels heb ik geleerd dat dat gewoon een kwestie is van opletten, even diep zuchten, overzicht creëren en prio’s stellen. De kunst is dan natuurlijk, waar begin je om zodoende weer rust te creëren in je hoofd.
Wat helpt en wat helpt juist niet. Voor een ieder is dat natuurlijk anders. Hoe belangrijk is het voor jou om weer orde te hebben. Is de chaos daadwerkelijk zo erg of denk je vaak alleen maar dat er heel veel te doen is en begin je er dus maar niet aan. Met alle gevolgen van dien…. Nog meer chaos! En hoe ga je dan weer opladen? Best wel lastig….
De één laadt op met sporten en de ander met uurtje slapen, een stilte wandeling of een stuk hardlopen. De kunst is het vinden van je eigen manier om op te laden.
Mijn manieren? De bios, even in die rode pluche stoelen wegzakken en je afsluiten. Afspreken, het liefst spontaan, met een paar vrienden/vriendinnen. Bijpraten, zorgen delen, lachen, lekker hapje, tuuuuuurlijk soms een drankje, troosten, spiegelen…. Heerlijk vind ik dat.
Dat oplaadpunt op dat parkeerterrein, de volgende keer als jij er langs rijdt, heb jij dan ook behoefte aan dat kwartiertje daar aan het oplaadpunt of heb jij je eigen manier van opladen al gevonden? Ik ben reuze benieuwd. Laat je het me weten….?