Al eerder heb ik er over geschreven. Maar van de week herinnerde het uitstelgedrag van een vriendin mij aan mijn eigen, goed geconserveerde uitstelgedrag. Elke keer weer.
Natuurlijk. Iedereen heeft er wel eens last van.
Die “citroen”, die klus die je al zo lang voor je uit schuift, zondere reden…. gewoon omdat je het bewuste moment invult met een andere taak/klus/boodschap die toch echt even eerst moest gebeuren….
Afijn, zaterdagmorgen ging ik voor mijn citroen van deze week. Nu ging ik er echt voor zitten. Afijn, daar gebeurde het weer. Goh, toch eerst nog even de ramen zemen van mijn kantoorkamer, was ik al zo lang van plan en het was nu zulk goed weer ervoor. Zo klaar… oh nee eerst koffie! Nou, zitten… och wat veel mail, eerst ff afwerken. Tja en toen waren de smoezen op. Aan de slag. Vervolgens lukte het mij om de klus in één uur met veel plezier en energie af te ronden. Dat leverde natuurlijk een heerlijk gevoel op na afloop. Ik kan wel zeggen een mega-goed-gevoel van een paar meter breed.
’s Middags moest ik eigenlijk een beetje om mezelf lachen. Dat typische uitstelgedrag. Waar komt het toch vandaan? Het is niet erg, het mag. Uiteindelijk doe ik altijd wel datgene wat gedaan moet worden, maar bij sommige klussen kan ik het echt heel goed voor elkaar krijgen om het héél lang uit te stellen. Het ‘voor mij uitschuiven’ levert alleen uiteindelijk meer “baal” momenten op, dan dat ik het gelijk doe. De gedachten “eigenlijk moet ik nog”, “wanneer zal ik nu eens”, “ik moet nu toch echt” staat vaak in de weg en uiteindelijk irriteert het op enig moment natuurlijk ook.
Komt het uit:
- onzekerheid: kan ik het wel, doe ik het wel goed of goed genoeg, wat wordt er van mij verwacht;
- perfectionisme: uitstellen, wachten op het moment dat het beste uit mezelf komt;
- onaangename klus of taak: er zijn natuurlijk dingen die je gewoon echt niet leuk vindt om te doen maar die nu eenmaal moeten.
Afijn best iets om eens bij jezelf te onderzoeken en te kijken hoe je dit gedrag kunt voorkomen. Ben ik te streng voor mezelf? Heb ik het gewoon nodig? Net als zoveel andere mensen? Die ramen, die gordijnen, die mail, het balen van het voor je uitschuiven ….. Uiteindelijk zorgt het er voor dat ik mezelf in een spanningsboog breng en brengt het mij bij mijn eigen concentratie en focus. Die spanning en die concentratie heb ik blijkbaar gewoon nodig om te kunnen pieken en te kunnen creëren! Soms is het ook de kunst om jezelf bij sommige klussen wat omzwervende bewegingen en uitstelmomenten te gunnen, als een soort routine of ritueel om in de stemming te komen. In plaats van jezelf ervoor te straffen en er van te balen.
Ik heb mezelf een beloning gegeven na het voltooien van mijn taak. Prachtig nieuw kookboek. Ga ik komend weekend lekker veel tijd aan lezen en koken besteden…. Of zal ik toch eerst dat kastje gaan verven, moet ook al zo lang… 😉
Afijn…. ik ben benieuwd. Welke rituelen en routines heb jij en helpen jou om in een creatie-modus te komen?