“Zegeningen”

Jij hebt dat vast ook wel eens. Als je naar een verhaal van iemand luistert dat je dan gedurende het verhaal denkt….’Pffff nou ik tel mijn zegeningen maar weer eens’….

Van de week had ik een volkomen geluksmoment. Klein, subtiel, niet te plannen en vooral niet uit te leggen of na te “spelen”. Het was er gewoon opeens en héérlijk…. ik voelde het heel duidelijk. Zo’n moment dat je heel even denkt ‘ohhhh, whowww ik voel me intens gelukkig’. Alles klopt dan gewoon even, de setting, het uitzicht, de geur, het gevoel. Alles lijkt heel even perfect. Waarom ik nu steeds heel even zeg, tja gewoon, omdat het je heel even invalt zo’n moment. Bovendien ik hoef jou ook niet uit te leggen dat je je volkomen gelukkig voelen niet iets is wat je dagen, of weken lang, laat staan maanden lang hebt. Dat zou overigens ook echt best gek zijn. Ongewoon. Niet natuurgetrouw.

Wat er met mij gebeurt na dat ene moment is vaak  dat ik mij in een soort olievlek dingen ga “zien”. Ik besef me dan terdege, denkende aan de momenten ervoor en erna, dat wat nog gepland is in zo’n week bijvoorbeeld, dat ik met een blij gevoel zo nu en dan mijn “zegeningen” zo lekker kan tellen.

Toen ik, 6 jaar geleden zo’n beetje, een coach-week voor mijzelf deed op een prachtige locatie in de België en de eerste opdracht elke morgen was tijdens die week ‘Tel je zegeningen’, weet ik nog dat ik de eerste dag bijna in paniek raakte. Mijn zegeningen? Tjees, weet ik veel. Géén, drama, verdriet, onmacht, onbestemd, nou ja vooruit…. ja mijn kinderen. Eigenlijk wist ik op dat eerste moment alleen mijn kinderen te bedenken. Aan het einde van de week zat ik er helemaal klaar voor. Die ene vraag, die elke ochtend langs kwam! Yes….kom maar op. Pen in de hand, blocnote klaar, bam daar ga ik… ik kon niet stoppen met schrijven. Ik zag ze weer volledig en volkomen duidelijk. Héérlijk was dat gevoel. Natuurlijk besef ik mij dat je dit ook niet elke dag kunt doen en voelen.  Echt even niets voelen, je volkomen verrot en verdrietig, naar en boos…. dat kan ook, dat mag ook, dat levert soms ook weer wat op. Tuurlijk. Máár daarna…. heerlijk je mooie momenten van de afgelopen dag, dagen, week of maand benoemen en bedenken. Het gevoel oproepen wat je had toen je in dat moment zat. Mjammm! Dat is echt lekker zeg.

Deze afgelopen week had ik een aantal zegeningen te tellen. Een opgetogen bericht van mijn oudste kanjer vanuit een zonnig oord. Een klein maar zo’n lekker “echt hij” berichtje. Een ontmoeting met een grandioze man Paul van Vliet, dankzij een verrassingen uitje van “mijn broer” die gewoonweg wist dat ik daar blij van zou worden en hij had het volkomen geheim voor mij gehouden. Een jongste zoon die lekker in het souterrain op zijn racefiets, oordoppen in, de beweging weer had opgepakt. Een theatershow van Lenette van Dongen die mij er weer aan deed herinneren dat theater, onderdompelen in woorden, lachen een fijne oplader is voor een moe hoofd. Een avondje een wijntje met een vriendin, een dagje relaxen, brainstormen en stil zijn met een vriendin…….

Heerlijk ik voel nu al weer de volgende blog aankomen……… eens kijken wanneer die gaat stromen en hoe de woorden achter elkaar staande er uit gaan zien. Leuk, ben benieuwd!